‘Doe het gewoon. Als je blijft wachten tot je durft, komt het er niet van’

‘Doe het gewoon. Als je blijft wachten tot je durft, komt het er niet van.’ Dat zegt interieur- stylist Marie-Gon vaak als iemand haar vertelt: ‘Ik wil graag starten als ondernemer, maar ik vind het zo spannend.’ ‘Ik leg hen dan ook uit hoe ík startte. Ik begon voor mezelf begonnen zonder ook nog maar één klant. Maar, ik had een enorm vertrouwen dat het zou lukken.’

Ondernemer

Marie-Gon is niet iemand die veel beren op de weg ziet. Ze is meer iemand van: de mouwen opstropen en ervoor gaan. ‘Als ondernemer heb ik 3 voorbeelden. Mijn helden, noem ik die. Pipi Langkous, stijlicoon Jackie Kennedy en de Spaanse architect en designer Patricia Urquiola.’

‘Pipi Langkous zegt altijd: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’. Dat vertaal ik ook naar studentes die stage bij mij lopen. Als zij onzeker zijn over hun kunnen, zeg ik: “Leg jezelf geen beperkingen op. Er is van alles mogelijk.’

Zelfstandige

Marie-Gon werkt nu bijna twintig jaar als zelfstandige. Ze geeft stijl- en kleuradviezen, lezingen en trainingen en heeft een aantal woonboeken op haar naam staan. Haar klantenbestand is divers. Ze adviseert particulieren over de herinrichting van hun huis, maar ze doet bijvoorbeeld ook de restyling van een groot aantal Landal GreenPark-bungalows.

‘Ik zei meteen: ‘Ja, doen we’

Toen haar man Jasper 2 jaar geleden de kans kreeg om een paar jaar aan de slag te gaan voor KPN in het Indiase Pune en vroeg wat zij daarvan vond, twijfelde ze geen moment. ‘Ik zei meteen: ‘Ja, doen we.’ Daarna ben ik gaan bedenken hoe ik mijn Nederlandse klanten vanuit India kon helpen.’ Want dat zij bleef werken, stond voor Marie-Gon als een paal boven water. ‘Daarvoor vind ik mijn werk veel te leuk.’

‘Dan krijg ik weer een telefoontje: ‘Marie-Gon, ik heb je advies nodig’

Als digital nomad adviseert ze haar klanten nu zittend aan haar eetkamertafel met uitzicht op twee grote mangobomen. ‘Werken op afstand gaat wonderbaarlijk goed. Ik overleg veel via Skype en Facetime. En klanten sturen me filmpjes en foto’s, of wandelen door de ruimte die ik moet restylen als ik met ze Facetime. Vier keer per jaar ga ik voor een week of vijf naar Nederland. Dan laat ik bij al mijn klanten mijn gezicht zien en doe ik de opdrachten die echt niet vanuit India kunnen.’

Marie-Gon ziet zelfs voordelen aan het werken op afstand. ‘Ik ben meer gefocust, want in Nederland word mijn dagelijkse agenda vaak beïnvloedt door mijn klanten. Dan krijg ik weer een telefoontje: ‘Marie-Gon, ik heb je advies nodig.’ En voor ik het weet zit ik alweer in de auto. Nu merk ik dat dat eigenlijk helemaal niet altijd nodig is.’

Ondernemerschap

Vakgenoten zeggen vaak dat ze als kind al bezig waren met inrichten. Maar voor Marie-Gon is dat pas later gekomen. ‘Ik deelde mijn slaapkamer ook met mijn zusje. Dus, er viel ook bar weinig met meubels te schuiven’, zegt ze lachend. Wel was tekenen haar favoriete vak op de middelbare school in Tilburg. Daarna ging ze naar de textielopleiding in Doorn. Ze wilde graag naar de kunstacademie, maar werd niet toegelaten. Daarom ging ze aan de slag bij modeconcern C&A en vervolgens bij Ikea. Ze had het bij Ikea naar haar zin, maar het ondernemerschap trok harder: op 1januari 2000 begon ze dan ook als zelfstandige.

‘Bij alle klussen die ik aanneem, let ik op de 3 P’s: prijs, prestige en plezier’

In de bijna twintig jaar dat ze nu voor zichzelf werkt, heeft ze altijd volop werk gehad. Teveel zelfs regelmatig. ‘Nachten doorhalen om alles af te krijgen dat wil ik niet meer. Ik heb ook beter geleerd om meteen nee zeggen tegen klussen waarvan ik denk dat ze niet bij me passen. Dan zeg ik erbij: ‘Ik denk graag mee over wie die klus wel voor je kan doen.’ Dat voelt een stuk stoerder. Bij alle klussen die ik aanneem, let ik op de 3 P’s: prijs, prestige en plezier. Die moeten in balans zijn.’

‘Daarna dacht ik: kan ik dat eigenlijk wel?’

De kwaliteit die haar als ondernemer het meest helpt, is dat ze makkelijk nieuwe dingen durft te doen. ‘Toen ik net een jaar werkte als stylist vroeg een bekende, die werkte voor woontijdschrift Ariadne at Home, me: ‘Wij zoeken een columnist. Is dat iets voor jou?’ Ik zei meteen ja. Daarna dacht ik: kan ik dat eigenlijk wel? Maar die keuze heeft me veel gebracht. Als columnist voor Ariadne hoef je je als stylist niet meer te bewijzen. Je bent automatisch een gevestigde naam.’

Uit haar comfortzone stappen deed Marie-Gon ook voor de opdracht waar ze het meest trots op is: de VT-Wonen en designbeurs. Al vijf jaar ontwerpt en stylet ze alle publieke ruimtes, lounges en restaurants van deze zesdaagse woonbeurs. ‘Zo’n klus is enorm omvangrijk. Ik heb daarvoor zoveel dingen gedaan die ik nog nooit deed, zoals budget bewaken en doordenken over techniek en brandveiligheid.’

Meer doen

Verder probeert ze telkens iets meer te doen dan ze heeft beloofd. ‘Dat wordt altijd gewaardeerd. Als ik een showroom restyle, pak ik ook kosteloos het halletje even mee. En bij een schoonheidssalon die ik doe, zou het heel goed kunnen dat ik bij de opening een mooie vaas met een boeket meeneem en die op de balie zet.’

Stijlicoon Jackie Kennedy is haar tweede held. ‘Zij heeft haar invloed gebruikt om de sloop te voorkomen van een groot aantal historische gebouwen in Amerika. Daar heeft ze zich echt hard voor gemaakt en dat vind ik inspirerend.’ Die maatschappelijke betrokkenheid laat Marie-Gon zelf ook zien. Vlak voordat ze naar India vertrok, hoorde ze van de Nederlandse organisatie Women on Wings (WOW), die Indiase plattelandsvrouwen aan werk helpt. Niet veel later gaf ze voor WOW een presentatie aan Indiase zijdeproducenten over trends op de Europese markt.

‘Vinden ze die saaie kleuren echt mooi daar?’

‘WOW wil 1 miljoen banen creëren. De teller staat nu na 11 jaar op ruim 250.000. Dat moet sneller en daarom hebben we het label Something Good opgezet, waaronder allerlei Indiase producten vallen die geschikt zijn voor de Europese markt. Ook ben ik het Indiase platteland opgegaan om vrouwen te adviseren om hun producten westerser te maken. ‘Vinden ze die saaie kleuren echt mooi daar?’, vragen ze dan verbaasd. En dan borduren verder in zwart en bruin.’

Naast Pipi en Jackie heeft Marie-Gon nog een held. Een vakgenoot. De Spaanse architect en designer Patricia Urquiola. ‘Altijd als ik rondloop op de jaarlijkse Salon del Mobile in Milaan en iets zie wat ik fantastisch vind, is het van Patricia’s hand. Ze heeft echt een eigen handschrift. Mij is het ook een keer overkomen dat mensen op een beurs een kleurencombinatie hadden gezien en mij later vroegen: “Marie-Gon, was dat van jou?” Dat is een heel groot compliment.’